Goed nieuws

Na een paar helse dagen in het ziekenhuis met weer complicaties ala Monique mocht ik gelukkig naar huis. Er is geen betere plek om te herstellen dan in je eigen omgeving.

De pijn is inmiddels goed te doen. Dat was wel even anders in het begin maar we komen er wel. Ik probeer zo goed en zo kwaad als het gaat te herstellen en ik merk behoorlijk dat ik een deel van mijn long mis. Ik heb het benauwder dan voorheen maar dat kan nog beter worden volgens de longartsen. Bij mijn ontslag kreeg ik allerlei instructies mee met wat wel en niet mag.

Zo mag ik wel fietsen op mijn hometrainer maar mag ik een aantal weken niet buiten fietsen. Niet alleen te lang lopen. Niet autorijden de eerste weken. Etc etc. Ondertussen ben ik voorzichtig weer aan het fietsen op mijn hometrainer en rondjes aan het lopen met Chelsea. Dat gaat eigenlijk best wel goed. Ik loop de hele dag een beetje te rommelen met regelmatige pauzes om uit te rusten. Ik merk ondertussen al wat vooruitgang. Het gaat niet snel maar er is progressie.

En ineens dinsdag ging mijn telefoon. De chirurg aan de lijn. Hij was hyper en had goed nieuws zei hij. De patholoog had de uitslag van de verwijderde longkwab met tumor en de lymfeklieren. Het gaat om een niet vitale tumor en mijn lymfeklieren zijn schoon. Hij was zo blij dat hij me wilde bellen. Een chirurg belt je niet zo snel, maar deze was zo blij dat hij het wel deed! Ik stond eigenlijk met mijn bek vol tanden wist niet goed wat ik er mee aan moest. Uiteraard heb ik dit nieuws gelijk gedeeld met de familie maar we konden nog niet precies bevatten wat dit inhoud en eigenlijk ook niet geloven wat er eigenlijk gezegd werd.

Het geval was dat ik een afspraak had staan voor afgelopen donderdag bij mijn oncoloog en dat ik juist van haar wilde horen wat dit allemaal betekende. Toen we bij haar zaten had ze een glimlach van oor tot oor op dr gezicht en vertelde dus wat dit allemaal precies inhoud.

Het blijkt dus dat de verwijderde tumor geen actieve tumor was. het was een oude tumor met daarin nog oude tumorcellen en afval materiaal en ontstekingsmateriaal. Mijn lichaam was zelf bezig om deze tumor op te ruimen! De oncoloog zei ook dat dus waarschijnlijk de operatie niet nodig was geweest achteraf. Dat ben ik niet echt met haar eens en dat heb ik haar ook verteld. Ze heeft altijd gezegd dat er op deze tumor nog iets van behandeling plaats zou moeten vinden. Daar hebben we al die tijd mee geleefd. Zie het als een tikkende tijdbom waarvan je weet dat hij afgaat maar dat je niet weet wanneer deze afgaat. Deze tijdbom is nu gedemonteerd en afgevoerd. En wat rest is een kankervrij lichaam…. Ineens toch een toekomst… Het is heel onwerkelijk en er komen heel veel emoties los. Zo ook bij de oncoloog…. Daar kwam het ook even binnen dat ik “gewoon” weer een leven krijg. Ik barste in tranen uit en heb haar uit de grond van mijn hart bedankt. Ik heb haar bedankt voor het redden van mijn leven. Zonder deze behandelingen was ik zeker dood geweest. Ze beaamde dit ook. Ook zei ze dat ik het niet had gered als het thuis niet zo goed was geweest. Of te wel ik had het niet gered zonder de steun van mijn lieve man, kinderen en familie en jullie allemaal. Daar ben ik iedereen dan ook uit de grond van mijn hart heel dankbaar voor. En vooral mijn gezin…. Die als 3 rotsen om mij heen zijn gaan staan en waar ik op heb mogen leunen, huilen, liggen en steunen. Het was een hele tricky zaak en gelukkig is het kwartje de goede kant op gevallen.

Ze zei ook tegen ons dat we eerst lekker op vakantie moeten gaan. Dat we even stoom moeten afblazen. En dat gaan we ook doen.In augustus mag ik weer vliegen en dan kunnen we net nog even naar Kreta voordat Chelsea aan haar nieuwe opleiding als stewardess begint.

Ik ben er nog lang niet met mijn herstel… maar…

Ik moet me focussen op mijn herstel van de operatie. Daarna ga ik de oncologische revalidatie in en daarna gaan we weer verder kijken. Verder kijken naar een toekomst…. Heel voorzichtig moeten we dat weer gaan durven. Stap voor stap weer richting een “normaal” leven.

De oncoloog zei het heel mooi….Dit alles heeft je zo ontzettend veel gekost. Zowel lichamelijk, geestelijk en op allerlei gebieden.

(Ik ben doof, heb poly neuropatie, mijn nieren werken niet meer goed, ben in de overgang gedonderd, ben 10 jaar ouder geworden, mijn baan kwijt, maar ook innerlijk een heel ander mens geworden en veel mentale kracht opgedaan.)

Zie dit als een reset en ga verder. Pak je revalidatie en focus op je herstel en de wereld ligt voor je open. Ditzelfde werd ook tegen me gezegd door iemand die mij ook behoorlijk er doorheen heeft gesleept met haar wijze woorden en andere hulp.

Zou het dan toch voor ons weggelegd zijn dat we nog een toekomst hebben???? Door deze shock zit ik al een paar dagen in een emotionele rollercoaster en jank ik om alles. Er komt een heleboel emotie los en ik laat het ook maar gebeuren. Uiteraard blijf ik nog steeds onder strikte controle… het is nou eenmaal een lelijk beestje wat ik gehad heb en zeer agressief. Tot november blijf ik iedere 2 maanden onder controle. Daarna is het een jaar iedere 3 maanden.

Uiteraard krijg je garantie tot de deur en is niets zeker..

Maar voor nu

BEN IK KANKERVRIJ!!!!!!