Een update.... eindelijk vanuit huis...
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
09 Juli 2020 | Nederland, Rotterdam
Ja je leest het goed... een update vanuit huis. Eindelijk mag ik heel even naar huis.
Maandag gingen mijn kuren door. Gelukkig wel na 3 dagen uitstel. Ik hoor je denken. Hoe kun je nou blij zijn dat je chemo doorgaat... je wordt er zo ziek van. Nou ik kan je vertellen... als chemo het enige is wat je beter kan maken dan wil je het heel graag tot je nemen. Ik wil zo graag leven... bij mijn gezin zijn... weer gewoon werken... weer gewoon functioneren in de maatschappij dat ik heel graag mijn chemo tot me neem. Ik neem de alle nadelen op de koop toe.
Alle ziekte... pijn... bijverschijnselen etc. Alles neem ik erbij.
Zo ook dit keer weer.
Mijn kuur liep van maandag tot dinsdagochtend. Dat houdt in dat je van maandagochtend tot dinsdagmiddag constant chemo toegediend krijgt. Das echt geen pretje geloof me. Je krijgt een stuk of 6 chemo’s naar binnen gegoten en tussendoor wordt je ook weer gespoeld. Het is een aanslag... maar hopelijk dan wel ook een aanslag op de kanker en niet alleen de goede cellen. Na de kuren kreeg ik 2 zakken bloed toegediend. Na die zakken bloed moest ik nog blijven ter observatie. Als alles goed was mocht ik de volgende naar huis. Helaas werd ik gedurende de bloedgift heel erg ziek. Ik ging naar het toilet en ontdekte dat ik behoorlijk verstopt zat. Hierop heb ik hulp gekregen van de verpleging. Ik zal jullie de details besparen maar met een beetje fantasie kome je er wel. Na een verschrikkelijke nacht vol met hoofdpijn, misselijkheid en benauwdheid, mocht ik helaas niet naar huis. Ik was veel te ziek. Het was een zware tegenvaller maar ik snapte het wel. Ik kon totaal niet functioneren. Later die dag heb ik in overleg met de zaalarts nog een hoogklysma laten zetten omdat ik heel erg aangaf dat ik dacht dat het euvel daar zat. En ik bleek gelijk te hebben. Na de hulp van de verpleegkundige knapte ik zienderogen op en in de avond was ik weer helemaal terug.
We hebben nog een gezellig avondje gehad. Ik zat op de rand van mijn bed te praten met de buurvrouw. We hadden het erover dat we zon trek hadden in een glas cola met ijs. Ik die geen eigenlijk helemaal geen cola lust. Die chemo doet wat met je. Ik die mezelf in koffie verdronk... lust totaal geen koffie meer en cola wat ik echt verafschuwde vind ik ineens lekker. Hoe gek is dat.
Maar goed.... de zuster hoorde ons praten en kwam gelijk met cola met ijs aangezet. 2 minuten later stond er ook een bordje met tuc koekjes, baby Bell en een zakje pinda’s. Het was zo lief en leuk!
Om 23:15 uur ben ik gaan slapen. Ik heb een temazepam genomen. Een slaappil is normaliter iets wat ik vermijd. Maar in dit geval... Er lagen 3 dames aan infusen. Mijn ervaring is dat ik wakker wordt als die pompen beginnen te piepen en dat ik vervolgens degene ben die de verpleging belt om het gepiep te verhelpen. Ik was dat echt even niet van plan deze nacht. Dus heb ik de keuze gemaakt om een temazepam te nemen zodat ik ook een nacht lekker zou slapen. Vanochtend was ik zo fris als een hoentje en klaar om naar huis te gaan. Helaas.... ik mocht niet weg. Ik moest eerst naar de kno arts. Ik heb gekke dingen met mijn gehoor. Na een gehoortest is gebleken dat ik gehoorschade heb. Het gaat hierbij vooral om de hoge tonen. De chemo die ik krijg staat bekend om het aanbrengen van schade aan het gehoor. Ik hoor nu steeds een piep. Om te kijken of mijn gehoor afneemt wordt deze meting gebruikt als basismeting. Zodra ik merk dat mijn gehoor nog meer onder druk staat moet ik aan de bel trekken en wordt er weer gekeken.
Toen ik weer terugkwam op de zaal was de zaalarts er. Als mijn controles goed waren mocht ik naar huis. Een zorgenpunt van haar was mijn lage hartslag. Ik heb steeds een hartslag van rond de 49. Ze had er niet een goed gevoel bij om mij zo naar huis te sturen. Ik mocht dus nog niet weg. Ze wilde eerst een hartfilmpje maken. En als dat redelijk identiek was mocht ik gaan. Gelukkig was dit zo. De dokter heeft nog wel even overleg gepleegd met de cardioloog. Als ik geen klachten had mocht ik gaan. En binnen 3 maanden krijg ik een oproep om mijn hart te laten nakijken.
Uiteindelijk met een anderhalve dag vertraging ben ik nu uiteindelijk thuis.
Pffff wat een opluchting na ruim een week in het ziekenhuis.
Ik heb het aardig voor mijn kiezen gehad maar slaap vannacht heerlijk naast mijn mannetje. En ben heerlijk bij mijn kinderen.
Een zin van een collega van mij maakte mij beseffen hoeveel mensen eigenlijk met me meeleven. Hij vertelde dat hij nog nooit zoveel mensen en berichtjes gezien heeft naar mij toe. Hij kon het niet bevatten hoeveel mensen van mij houden. Die woorden hebben bij mij doen beseffen hoeveel geluk ik heb met zoveel mensen die om mij geven. Uit alle hoeken komen mensen naar boven die mij/ons het beste wensen. Het is zo overweldigend. En maakt me zo dankbaar en geeft me zoveel kracht. Het is onmogelijk iedereen individueel te bedanken. Daarom doe ik het maar zo..... het is te onpersoonlijk maar ik weet even niet hoe anders....
Iedereen bedankt voor je steun... je hart onder de riem... je kaart... je bloemen... je ballonnen... je hartekreet.
Echt oprecht bedankt
Veel liefs van mij
Maandag gingen mijn kuren door. Gelukkig wel na 3 dagen uitstel. Ik hoor je denken. Hoe kun je nou blij zijn dat je chemo doorgaat... je wordt er zo ziek van. Nou ik kan je vertellen... als chemo het enige is wat je beter kan maken dan wil je het heel graag tot je nemen. Ik wil zo graag leven... bij mijn gezin zijn... weer gewoon werken... weer gewoon functioneren in de maatschappij dat ik heel graag mijn chemo tot me neem. Ik neem de alle nadelen op de koop toe.
Alle ziekte... pijn... bijverschijnselen etc. Alles neem ik erbij.
Zo ook dit keer weer.
Mijn kuur liep van maandag tot dinsdagochtend. Dat houdt in dat je van maandagochtend tot dinsdagmiddag constant chemo toegediend krijgt. Das echt geen pretje geloof me. Je krijgt een stuk of 6 chemo’s naar binnen gegoten en tussendoor wordt je ook weer gespoeld. Het is een aanslag... maar hopelijk dan wel ook een aanslag op de kanker en niet alleen de goede cellen. Na de kuren kreeg ik 2 zakken bloed toegediend. Na die zakken bloed moest ik nog blijven ter observatie. Als alles goed was mocht ik de volgende naar huis. Helaas werd ik gedurende de bloedgift heel erg ziek. Ik ging naar het toilet en ontdekte dat ik behoorlijk verstopt zat. Hierop heb ik hulp gekregen van de verpleging. Ik zal jullie de details besparen maar met een beetje fantasie kome je er wel. Na een verschrikkelijke nacht vol met hoofdpijn, misselijkheid en benauwdheid, mocht ik helaas niet naar huis. Ik was veel te ziek. Het was een zware tegenvaller maar ik snapte het wel. Ik kon totaal niet functioneren. Later die dag heb ik in overleg met de zaalarts nog een hoogklysma laten zetten omdat ik heel erg aangaf dat ik dacht dat het euvel daar zat. En ik bleek gelijk te hebben. Na de hulp van de verpleegkundige knapte ik zienderogen op en in de avond was ik weer helemaal terug.
We hebben nog een gezellig avondje gehad. Ik zat op de rand van mijn bed te praten met de buurvrouw. We hadden het erover dat we zon trek hadden in een glas cola met ijs. Ik die geen eigenlijk helemaal geen cola lust. Die chemo doet wat met je. Ik die mezelf in koffie verdronk... lust totaal geen koffie meer en cola wat ik echt verafschuwde vind ik ineens lekker. Hoe gek is dat.
Maar goed.... de zuster hoorde ons praten en kwam gelijk met cola met ijs aangezet. 2 minuten later stond er ook een bordje met tuc koekjes, baby Bell en een zakje pinda’s. Het was zo lief en leuk!
Om 23:15 uur ben ik gaan slapen. Ik heb een temazepam genomen. Een slaappil is normaliter iets wat ik vermijd. Maar in dit geval... Er lagen 3 dames aan infusen. Mijn ervaring is dat ik wakker wordt als die pompen beginnen te piepen en dat ik vervolgens degene ben die de verpleging belt om het gepiep te verhelpen. Ik was dat echt even niet van plan deze nacht. Dus heb ik de keuze gemaakt om een temazepam te nemen zodat ik ook een nacht lekker zou slapen. Vanochtend was ik zo fris als een hoentje en klaar om naar huis te gaan. Helaas.... ik mocht niet weg. Ik moest eerst naar de kno arts. Ik heb gekke dingen met mijn gehoor. Na een gehoortest is gebleken dat ik gehoorschade heb. Het gaat hierbij vooral om de hoge tonen. De chemo die ik krijg staat bekend om het aanbrengen van schade aan het gehoor. Ik hoor nu steeds een piep. Om te kijken of mijn gehoor afneemt wordt deze meting gebruikt als basismeting. Zodra ik merk dat mijn gehoor nog meer onder druk staat moet ik aan de bel trekken en wordt er weer gekeken.
Toen ik weer terugkwam op de zaal was de zaalarts er. Als mijn controles goed waren mocht ik naar huis. Een zorgenpunt van haar was mijn lage hartslag. Ik heb steeds een hartslag van rond de 49. Ze had er niet een goed gevoel bij om mij zo naar huis te sturen. Ik mocht dus nog niet weg. Ze wilde eerst een hartfilmpje maken. En als dat redelijk identiek was mocht ik gaan. Gelukkig was dit zo. De dokter heeft nog wel even overleg gepleegd met de cardioloog. Als ik geen klachten had mocht ik gaan. En binnen 3 maanden krijg ik een oproep om mijn hart te laten nakijken.
Uiteindelijk met een anderhalve dag vertraging ben ik nu uiteindelijk thuis.
Pffff wat een opluchting na ruim een week in het ziekenhuis.
Ik heb het aardig voor mijn kiezen gehad maar slaap vannacht heerlijk naast mijn mannetje. En ben heerlijk bij mijn kinderen.
Een zin van een collega van mij maakte mij beseffen hoeveel mensen eigenlijk met me meeleven. Hij vertelde dat hij nog nooit zoveel mensen en berichtjes gezien heeft naar mij toe. Hij kon het niet bevatten hoeveel mensen van mij houden. Die woorden hebben bij mij doen beseffen hoeveel geluk ik heb met zoveel mensen die om mij geven. Uit alle hoeken komen mensen naar boven die mij/ons het beste wensen. Het is zo overweldigend. En maakt me zo dankbaar en geeft me zoveel kracht. Het is onmogelijk iedereen individueel te bedanken. Daarom doe ik het maar zo..... het is te onpersoonlijk maar ik weet even niet hoe anders....
Iedereen bedankt voor je steun... je hart onder de riem... je kaart... je bloemen... je ballonnen... je hartekreet.
Echt oprecht bedankt
Veel liefs van mij
-
09 Juli 2020 - 22:10
Jeanette :
❤❤❤ -
09 Juli 2020 - 22:11
Jeannette Floor:
Weer thuis! Wat gun ik je dat na die heftige dagen. Lieve Monique ook wij denken aan je.
-
09 Juli 2020 - 22:19
Tessa:
Thuis , HEERLIJK ! geniet van je heerlijk eigen bedje. welterusten
knuffel Tessa -
09 Juli 2020 - 22:26
Henk De Vos :
Monique geniet samen van deze mooie momenten. Wij vinden je berichten bewonderenswaardig het geeft aan hoe jullie steun hebben aan elkaar en je familie en vrienden. Blijft genieten van alle hart verwarmende berichten. -
09 Juli 2020 - 22:42
Anita:
Lieve Monique
Geniet lekker van je gezinnetje en dat je thuis bent.
Liefs Anita & Ed -
09 Juli 2020 - 22:47
Rigtje :
Home zweet home
Er
is niet beters om weer aan te sterken met je aller liefsten
om je heen.
Lieve Monique en familie genieten van elkaar zoveel het gaat.
-
09 Juli 2020 - 22:49
Koos En Caroline:
Jeetje wat een heftige ( het is sowieso allemaal heel heftig) dagen heb je weer voor je kiezen gehad. En weer ben je zo’n bikkel die zich erdoorheen vecht! Zoveel respect voor jouw vechtlust, wij kennen sterke mensen, maar jij......bent toch wel 1 van de sterkste -
09 Juli 2020 - 22:58
Sonja Dekker:
Hoi lieve Monique wat fijn dat je na deze zware week weer lekker thuis bent.
Heerlijk bij je gezin geniet er maar lekker van.
Ik denk aan je je bent een mooie sterke vrouw ❤ -
09 Juli 2020 - 23:01
Truus:
Respect voor jou ...Topper ! ❤️ -
09 Juli 2020 - 23:41
Yvonne :
Lieve Monique
Zoveel respect voor jou. Na zo enorme zware week
Ben blij voor jullie dat je fijn bij je mannetje en de kinderen kan zijn.
Ik denk aan jullie. Xxxxx -
09 Juli 2020 - 23:49
Mandy En Marco :
Heerlijk thuis in je eigen omgeving, fijn met je gezinnetje ❤
Liefs Marco & Mandy -
10 Juli 2020 - 05:27
Anneke Blijlevens:
❤️ -
10 Juli 2020 - 06:58
Monique Altena:
Wat fijn om te lezen dat je eindelijk weer even naar huis mag, even genieten van je gezin. Geniet ervan lieve Mo! X Monique -
10 Juli 2020 - 07:59
Nick Weber:
Hi Monique, ik vind het ongelooflijk knap van je hoe je dit deelt met ons. Blijf sterk!
Nick -
10 Juli 2020 - 08:08
Sandra:
❤❤❤ -
10 Juli 2020 - 08:19
Conny Hoogerwaard:
Fijn te lezen dat je thuis bent.Even van je gezin genieten.Liefs Conny -
10 Juli 2020 - 09:00
Sientje:
Topper Mo !!Luv joe -
10 Juli 2020 - 09:57
Leo Visser:
wat een week heb jij achter de rug meid. Maar gelukkig ben je nu weer bij je gezin Thuis. Geniet er van Moniek. Maar doe het rustig aan! Veel plezier met man en kids -
10 Juli 2020 - 13:38
Rob Basoski:
Lieve Monique, wat een verhalen steeds die blogs van jou en al die lieve reactie die het steeds oproept op de whatsapp, Facebook en de blog , ook de humor die we er nog in kunnen lezen gewoon geschreven terwijl je het zo zwaar heb zoveel respect xxxxx. Ik heb mezelf al voorgenomen dat ik op het werk cola gaat inslaan voor als ik dienst heb met jou omdat ik aan die koffieleut geen dubbele expresso meer kwijt raak. Sterktes verder lieverd -
10 Juli 2020 - 14:22
Astrid Van Ruiten:
Heerlijk hoe je dingen omschrijft. Precies zoals ik je ken. Je humor heb je nog. Gelukkig! en ja.. ben een beetje fantasie. (die ik behoorlijk beeldend heb) kan ik raden hoe het is.. Ja, gelukkig raden. Ik weet niet hoe een chemo is of hoe kanker voelt. Ik weet wel hoe het is om chronisch ziek te zien en te weten dat je kunt verlangen naar een ziekmakende behandeling. Gewoon omdat je dan weet dat na al die ellende er een groot lichtpunt aanwezig is. Genezing en weer samen zijn met je gezin. Mo, blijf volhouden met sarcasme en humor. Voor 1 x hoop ik dat Feyenoord wint.. en dat jij symbool staat daarvoor. As. -
10 Juli 2020 - 14:26
Jan Dunning:
Dag lieve Mo,
Wat een strijd ben je aan het leveren, onvoorstelbaar en erg frustrerend. Het is nog niet voorbij, maar ik vergelijk jou steeds met Ben Hur: een krijger die alles overwint en dat is wat jij ook gaat doen. Gelukkig zijn er veel mensen die van je houden en dat maakt het nog wat dragelijker. Als ik ga fietsen denk ik altijd aan je strijd en de strijd die ik van dichtbij meemaakte met de liefde van mijn leven. Kop d’er veur zeggen ze in mijn roots en dat doe je. Je bent een absolute kanjer -
10 Juli 2020 - 15:34
Etienne :
Hoi Mo, fijn dat je eindelijk weer naar huis kan. Dat is toch de plek waar je, je het meest geborgen voeld. Dat van die veranderende smaak kan ik mij nog goed herinneren van An, die had dat ook. Zij wilde altijd na een chemo gebakken mosselen, hahaha heel appart is zoiets. Top dat je lekker thuis kan genieten in je eigen omgeving met de mensen om je heen die belangrijk zijn voor jouw. Sterk goed aan en dan op naar de volgende stap in genezing. Groetjes Etienne. -
10 Juli 2020 - 16:17
Daniella:
Lieverd ik denk aan je!
Kanjer -
10 Juli 2020 - 18:26
Lydia Van Winsen:
goed beschreven, ik zie je helemaal liggen daar , en nu op naar een voorspoedig herstel fijn dat je lekker thuis bent nu, omringd door de liefde van je man en de kids.. ik denk aan je hele dikke knuffel xxxxx -
10 Juli 2020 - 19:04
Rene Baeke:
Hai Monique
Je weet het ik ben geen prater.
Maar volg je op de voet.
In ieder geval ontzettend veel sterkte
Gr.Rene
-
11 Juli 2020 - 00:08
Joris:
Ik ben zo trots op je
Je bent een kanjer
Keep fighting my love -
11 Juli 2020 - 13:02
Petra:
Zoveel respect voor jou en je gezinnetje
Blij dat je weer lekker bij je gezinnetje bent -
12 Juli 2020 - 01:17
Mieke Penne:
Monique,
Je bent een lieve, moedige en zeer geliefde vrouw.
Ik wens je alle kracht toe om alle behandelingen te doorstaan.
Hou vol, je ontvangt vast heel veel liefde en zorg van je mannetje
Bewonder je kracht
Groet, Mieke ( Monuta) -
12 Juli 2020 - 11:31
Thea Botbijl :
Hoi lief rechtertje
Wat fijn dat je weer even sweet home ben .
geniet er maar van Monique
Xxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
