Weer een tegenslag
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
14 Juli 2020 | Nederland, Rotterdam
Een aantal dagen heb ik heerlijk van mijn gezin genoten. Het leven was redelijk normaal en ik kwam helemaal bij na een week ziekenhuis.
Maandagochtend moest ik me om 10 uur weer melden om mijn volgende kuur te starten.
Zo gezegd zo gedaan... ik voelde me goed dus maakte me absoluut geen zorgen dat de kuur afgeblazen zou worden.
De opname begint altijd met bloed nemen en analyseren om te kijken of de kuur door mag gaan. De verpleegster wilde bloed nemen vanuit mijn picc lijn (vaste infuuslijn in mijn arm) en dat lukte niet. Wat ze ook deed ze kreeg geen bloed uit de picc lijn. En daar begon de ellende....
Ze gingen van alles proberen om bloed uit de lijn te krijgen. Dit is niet gelukt. Dus is er bloed genomen uit mijn aderen in mijn arm.
Maar... om de chemo aan te mogen hangen moet er eerst bloed uit de picc lijn komen. Eerder mag er niets in gestopt worden. Dus na verzorging van dat ding en een aantal keren doorspoelen en proberen is er iets bloed losgekomen. De opluchting was dan ook wel zeker aanwezig. Helaas... na een uur werd ik ineens heel ziek. Ik begon te rillen, begon over te geven en kreeg hoge koorts.
Dus ineens gaan dan alle alarmbellen af....
Dat is dus heel raar en gelijk worden allerlei bloedkweken afgenomen en gaat er van alles in werking behalve het protocol wat je wil.
Gelijk weet je dan dat je chemo niet doorgaat en dat je eerst aan de antibiotica gaat. En dat is echt balen!!
Na de eerste bloedonderzoeken en kweken bleek dat ik een urineweginfectie te pakken heb en een beestje of te wel bacterie op mijn vaste picc lijn.
Dit beestje schijnt zeldzaam te zijn en nogal agressief. Hij is zo zeldzaam dat de dokter de naam niet eens kan uitspreken.
Het vermoeden is dat met het spoelen van de piccl lijn en de pogingen om de lijn vrij te krijgen, de bacterie in mijn bloedbaan terecht is gekomen en nogal wat ellende heeft veroorzaakt. Het beestje heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik vandaag weer geopereerd ben en mijn besmette lijn is verwijdert. Gelijktijdig is in mijn andere arm een nieuwe lijn geplaatst, omdat ik gewoon niet te prikken ben in mijn armen. Zon lijn is dus echt wel nodig.
Al met al.... geen chemo wel een opname in het ziekenhuis.
In eerste instantie heb ik antibiotica via het infuus gekregen. Nu is gebleken welke soort bacterie er aanwezig is in mijn bloed kan er veel gerichter behandeld worden. De antibiotica die deze bacterie behandeld kan ook in tablet vorm gegeven worden. Dat betekend dat ik heel misschien een paar dagen naar huis mag om daar mijn antibiotica kuur uit te zitten en na een paar dagen terug moet voor mijn chemo. Dit alles onder voorbehoud van dat alles goed blijft gaan en al mijn controles stabiel zijn.
Dus het is even fingers crossed en hopen dat het goed gaat.
Het wordt tijd dat de boel eens mee gaat zitten. Zoals het de laatste tijd gaat is niet grappig meer. En toch blijf ik ergens de humor zoeken en probeer ik zoveel mogelijk te lachen.
De zaalarts die waarschuwde ik in het begin al dat ze dr handen vol aan me zou hebben. Vandaag zei ze me dat ik gelijk had gehad. Ze kwam de zaal op vanmiddag en kwam al met een glimlach naar me toe... ze zei dat ik mijn reputatie aardig waarmaakte en dat ik een interessant geval ben waar ze veel van kunnen leren.
Het is af en toe van de zotte welke dingen ik oppik en/ of oploop. Ik sta er om bekend... en ik houdt er automatisch al rekening mee dat ik rare dingen ga hebben.
Voorlopig dendert de rollercoaster maar door en door en lijkt er geen einde aan te komen. Het gevoel vliegt alle kanten op en het is bij tijd en wijle heel moeilijk om positief te blijven. Gelukkig heb ik een liefdevolle kring van mensen om me heen die me er toch weer doorheen slepen.
Als ik dan mijn mannetje aankijk die naast mijn bed zit...dan weet ik waarvoor ik dit allemaal doe. Daar wil ik blijven... mijn gezin. Mijn kindjes en mijn mannetje. Mijn familie...Mijn leven!
Soms heel soms zakt de moed in mijn schoenen en sta ik te wankelen. Maar dan neemt mijn eeuwige positiviteit en vechtlust het weer over en ben ik weer strijdlustig en fel om deze strijd aan te gaan.
Deze rollercoaster is verschrikkelijk eng en bloed snel.
Ik wil er niet teveel over na te denken... en dan vooral de “Wat als” vragen wil ik niet stellen of teveel over nadenken. Als ik dat ga doen dan wordt ik knettergek.
Het is een soort overlevingsmechanisme.... ik heb mijn handen vol aan het overleven van mijn behandelingen en de kanker... mijn gevoelens en emoties heb ik geen energie voor om die op dit moment totaal uit te diepen. Uiteraard moet je wel werken aan je emoties maar voorlopig is dat alleen het hoognodige.
En soms ben ik emotioneler dan andere keren en ik geef er ook wel aan toe, maar ik heb mijn energie harder op andere vlakken nodig.
Het dealen met emoties komt later wel eerst de behandelingen en die kut kanker overleven. Dan heb ik tijd zat om mijn gevoelens en emoties te doorgronden.
Voor nu... hopen dat ik een paar daagjes naar huis mag op antibiotica pillen tegen die bacterie.
Dat ik dan ook bij de diploma uitreiking van Chelsea kan zijn morgenavond.
Ik had al met de dokter een deal gesloten en geregeld dat ik desnoods een paar uur met verlof kon zodat ik erbij kon zijn. Uiteraard onder veiligheidsvoorschriften.
Als ik naar huis mag voor een paar dagen dan wordt het waarschijnlijk het weekend dat ik terug moet komen voor mijn chemo.
Dus jongens... duim ff mee aub.
Maandagochtend moest ik me om 10 uur weer melden om mijn volgende kuur te starten.
Zo gezegd zo gedaan... ik voelde me goed dus maakte me absoluut geen zorgen dat de kuur afgeblazen zou worden.
De opname begint altijd met bloed nemen en analyseren om te kijken of de kuur door mag gaan. De verpleegster wilde bloed nemen vanuit mijn picc lijn (vaste infuuslijn in mijn arm) en dat lukte niet. Wat ze ook deed ze kreeg geen bloed uit de picc lijn. En daar begon de ellende....
Ze gingen van alles proberen om bloed uit de lijn te krijgen. Dit is niet gelukt. Dus is er bloed genomen uit mijn aderen in mijn arm.
Maar... om de chemo aan te mogen hangen moet er eerst bloed uit de picc lijn komen. Eerder mag er niets in gestopt worden. Dus na verzorging van dat ding en een aantal keren doorspoelen en proberen is er iets bloed losgekomen. De opluchting was dan ook wel zeker aanwezig. Helaas... na een uur werd ik ineens heel ziek. Ik begon te rillen, begon over te geven en kreeg hoge koorts.
Dus ineens gaan dan alle alarmbellen af....
Dat is dus heel raar en gelijk worden allerlei bloedkweken afgenomen en gaat er van alles in werking behalve het protocol wat je wil.
Gelijk weet je dan dat je chemo niet doorgaat en dat je eerst aan de antibiotica gaat. En dat is echt balen!!
Na de eerste bloedonderzoeken en kweken bleek dat ik een urineweginfectie te pakken heb en een beestje of te wel bacterie op mijn vaste picc lijn.
Dit beestje schijnt zeldzaam te zijn en nogal agressief. Hij is zo zeldzaam dat de dokter de naam niet eens kan uitspreken.
Het vermoeden is dat met het spoelen van de piccl lijn en de pogingen om de lijn vrij te krijgen, de bacterie in mijn bloedbaan terecht is gekomen en nogal wat ellende heeft veroorzaakt. Het beestje heeft er in ieder geval voor gezorgd dat ik vandaag weer geopereerd ben en mijn besmette lijn is verwijdert. Gelijktijdig is in mijn andere arm een nieuwe lijn geplaatst, omdat ik gewoon niet te prikken ben in mijn armen. Zon lijn is dus echt wel nodig.
Al met al.... geen chemo wel een opname in het ziekenhuis.
In eerste instantie heb ik antibiotica via het infuus gekregen. Nu is gebleken welke soort bacterie er aanwezig is in mijn bloed kan er veel gerichter behandeld worden. De antibiotica die deze bacterie behandeld kan ook in tablet vorm gegeven worden. Dat betekend dat ik heel misschien een paar dagen naar huis mag om daar mijn antibiotica kuur uit te zitten en na een paar dagen terug moet voor mijn chemo. Dit alles onder voorbehoud van dat alles goed blijft gaan en al mijn controles stabiel zijn.
Dus het is even fingers crossed en hopen dat het goed gaat.
Het wordt tijd dat de boel eens mee gaat zitten. Zoals het de laatste tijd gaat is niet grappig meer. En toch blijf ik ergens de humor zoeken en probeer ik zoveel mogelijk te lachen.
De zaalarts die waarschuwde ik in het begin al dat ze dr handen vol aan me zou hebben. Vandaag zei ze me dat ik gelijk had gehad. Ze kwam de zaal op vanmiddag en kwam al met een glimlach naar me toe... ze zei dat ik mijn reputatie aardig waarmaakte en dat ik een interessant geval ben waar ze veel van kunnen leren.
Het is af en toe van de zotte welke dingen ik oppik en/ of oploop. Ik sta er om bekend... en ik houdt er automatisch al rekening mee dat ik rare dingen ga hebben.
Voorlopig dendert de rollercoaster maar door en door en lijkt er geen einde aan te komen. Het gevoel vliegt alle kanten op en het is bij tijd en wijle heel moeilijk om positief te blijven. Gelukkig heb ik een liefdevolle kring van mensen om me heen die me er toch weer doorheen slepen.
Als ik dan mijn mannetje aankijk die naast mijn bed zit...dan weet ik waarvoor ik dit allemaal doe. Daar wil ik blijven... mijn gezin. Mijn kindjes en mijn mannetje. Mijn familie...Mijn leven!
Soms heel soms zakt de moed in mijn schoenen en sta ik te wankelen. Maar dan neemt mijn eeuwige positiviteit en vechtlust het weer over en ben ik weer strijdlustig en fel om deze strijd aan te gaan.
Deze rollercoaster is verschrikkelijk eng en bloed snel.
Ik wil er niet teveel over na te denken... en dan vooral de “Wat als” vragen wil ik niet stellen of teveel over nadenken. Als ik dat ga doen dan wordt ik knettergek.
Het is een soort overlevingsmechanisme.... ik heb mijn handen vol aan het overleven van mijn behandelingen en de kanker... mijn gevoelens en emoties heb ik geen energie voor om die op dit moment totaal uit te diepen. Uiteraard moet je wel werken aan je emoties maar voorlopig is dat alleen het hoognodige.
En soms ben ik emotioneler dan andere keren en ik geef er ook wel aan toe, maar ik heb mijn energie harder op andere vlakken nodig.
Het dealen met emoties komt later wel eerst de behandelingen en die kut kanker overleven. Dan heb ik tijd zat om mijn gevoelens en emoties te doorgronden.
Voor nu... hopen dat ik een paar daagjes naar huis mag op antibiotica pillen tegen die bacterie.
Dat ik dan ook bij de diploma uitreiking van Chelsea kan zijn morgenavond.
Ik had al met de dokter een deal gesloten en geregeld dat ik desnoods een paar uur met verlof kon zodat ik erbij kon zijn. Uiteraard onder veiligheidsvoorschriften.
Als ik naar huis mag voor een paar dagen dan wordt het waarschijnlijk het weekend dat ik terug moet komen voor mijn chemo.
Dus jongens... duim ff mee aub.
-
14 Juli 2020 - 21:38
Patricia:
Ik ga heel hard duimen lieverd!!!❤ -
14 Juli 2020 - 21:38
Miranda:
Duimen blijven we doen. ❤ -
14 Juli 2020 - 21:40
Sientje :
Lieve Mo
Diep respect voor jou ik duim voor je ...blijf knokken meisie dikke tuut -
14 Juli 2020 - 21:42
Tessa:
Zo dat zit je ff niet mee zeg.Maar van de nood een deugd maken en mooi
naar de diploma uitreiking.
Meid zet em op.thinking of you
knuf Tessa -
14 Juli 2020 - 21:45
Sandra:
Natuurlijk lieverd, duimen we mee! en blijven we dat doen! Sterkte! -
14 Juli 2020 - 21:52
Henk Van Der Wissel:
Monique kanjer wat een respect voor jou . Blijft vechten lieverd.
Heel veel sterkte voor jou en de familie
Henk en Marianne
-
14 Juli 2020 - 21:56
Simone:
Natuurlijk duimen wij met je mee topper -
14 Juli 2020 - 21:58
Andrea:
Ik ga zeker voor de duimen en wens je wel plezier bij diploma uitreiking!
Je krijgt het echt voor je kiezen en het is heel mooi
Om te zien hoe je met beide armen de geboden kansen aanpakt!
Heel veel sterkte en kracht je bent een topper! -
14 Juli 2020 - 21:59
Jeanette:
Lieve Mo.........respect voor jou........en ik duim voor jou.......❤❤❤ -
14 Juli 2020 - 21:59
Fred Den Hollander:
Mo mo Mo duimen maar ... wat ben je toch een sterk wijfie. Geen enkel idee wat nu maar jij moet dit doorstaan. Sterkte wijffie e9n ik denk aan je aan jullie en steun op afstand. Hou vol !! -
14 Juli 2020 - 22:00
Caroline Bijleveld:
We vinden het fantastisch dat chelsea geslaagd is en duimen mee dat je bij de uitreiking van haar diploma kan zijn! -
14 Juli 2020 - 22:00
Caroline Bijleveld:
We vinden het fantastisch dat chelsea geslaagd is en duimen mee dat je bij de uitreiking van haar diploma kan zijn! -
14 Juli 2020 - 22:02
Koos En Caroline :
En net als wij het over je hebben, hoe zou deze week gegaan zijn?
Komt daar jouw blog!
Vrouw wat een heftige tijd heb jij. En ja als dan je mannetje naast je bed zit, snappen wij heel goed dat je vechtlust weer volop draait.
Wij gaan zeker duimen dat jij bij jullie kind haar diploma uitreiking kan zijn!
Vanaf deze plek draaien de duimen flink door, en sturen wij onze positiviteit jou en jullie kant op! -
14 Juli 2020 - 22:08
Marjan Van Doremalen :
Lieve Monique
Natuurlijk duim ik voor je en ik denk dat je bij de diplomauitreiking zijn .
En hopelijk gaat alles verlopen zoals jij t voor ogen hebt TOPPER -
14 Juli 2020 - 22:16
Lijsberth Lantinga:
Ook ik duim voor jou. Vind jou een topper -
14 Juli 2020 - 22:19
Monique Altena:
Ik ga heel hard voor je duimen! Ik hou van je positiviteit en vechtlust! X Monique -
14 Juli 2020 - 22:20
Petra:
Lieve mo
Ik ga zo veel voor je duimen zodat je er toch bij kan zijn.
Komt zeker goed lieverd.xx
-
14 Juli 2020 - 22:23
Marsha Hofstede:
ik blijf duimen lieverd ❤❤❤ -
14 Juli 2020 - 22:29
Yvonne :
Lieve Monique
Wat een tegenslagen weer pff.
Natuurlijk duim ik voor je ♥️
Hoop dat je kan genieten van de diploma uitreiking van je mooie dochter.
Heel veel sterkte. Dikke kus -
14 Juli 2020 - 22:36
Rigtje:
Monique
Ik hoop zo dat je naar de diploma uitreiking mag.
En meissie ik zal duinen tot ik kramp .
Dus veel plezier morgen bij de uitrijking.
Xxx
-
14 Juli 2020 - 22:56
Fred:
Duim voor schat -
14 Juli 2020 - 23:03
Hanneke Van Der Linden:
Wat een tegenslag zeg. Ik hoop dat je morgen bij de diploma uitreiking kan zijn.
Ik wens je veel kracht toe en hoop dat je bericht weer wat beter zal worden. Geniet van de fijne dagen als je thuis bent bij je gezinnetje. Groetjes van ons beide. -
14 Juli 2020 - 23:30
Joke Heskes-maas:
Wat een toestanden weer, ik ga voor je duimen.......zo hard dat mijn duimen kapot gaan.
Dikke knuffelllllllllll -
14 Juli 2020 - 23:55
Thea Botbijl :
Natuurlijk duimen we voor je
En ik hoop dat je er bij kan zijn bij Chelsea
De diploma uitreiking .xxx
Maar wat maak jij een bak ellende mee .
En al die ongemakken de pijn
En maar vechten tegen die kut ziekte
En ja dat begin ook met een K
Je vecht om bij je lieve gezin te blijven ,
En laat t aub waar zijn dat jij hier nog jaren
van mag blijven genieten .Sterkte schat xxx gr tantetje . -
15 Juli 2020 - 00:25
Marjo:
duim voor je monique -
15 Juli 2020 - 00:27
Sonja Dekker:
Lieve Mo wat een tegenslagen weer zeg. We gaan zeker voor je duimen dat je morgen bij de diploma uitreiking van je dochter kan zijn. Heel veel plezier morgen bij de uitreiking want jij bent er zeker bij. We denken aan je lieverd❤❤ -
15 Juli 2020 - 06:09
Anita:
Lieve monique
Wij duimen ook mee -
15 Juli 2020 - 07:18
Rebecca Russchen:
Fingers crossed! Blijf sterk Mo -
15 Juli 2020 - 07:23
Joke Hopstaken :
Dat doen we zeker voor jou -
15 Juli 2020 - 07:38
Nathalie:
Jezus Monique wat een ellende weer en wat sla je jezelf er iedere keer weer als een powervrouw doorheen. Ik denk aan je ! Heel veel sterkte -
15 Juli 2020 - 08:27
Leo Bloos:
ja met tonia wat heb jij een moed zeg ik had het al opgegeven maar zet door hoor ik geef je een hoop kracht en ook je gezin -
15 Juli 2020 - 08:28
Gerda Klepke:
Ik ga heel hard voor je duimen. -
15 Juli 2020 - 09:02
Leo Visser :
lieve Moniek wij duimen al een hele tijd voor jou. We hopen dat het gouw weer allemaal beter met jou gaat. En dat je nog lang bij je Stefan en je kinderen mag blijven. En alje familie vrienden en collega's. Beterschap!! -
15 Juli 2020 - 09:18
Liesbeth :
We gaan heel, heel hard voor je duimen -
15 Juli 2020 - 09:48
Thea En Joop:
we hopen voor je dat je een paar dagen naar huis kan en bij de diploma uitreiking van Chelsea kan zijn dikke knuffels voor jou en je mooie gezinnetje xxxxxxxx -
15 Juli 2020 - 13:31
Marjo :
Ik ga weer voor je duimen
-
15 Juli 2020 - 14:41
Jo Lems Van Catering :
Ik gaat heel hard duimen en biden ik hoop voor en je thuis geniet er van stekte ❤️ -
15 Juli 2020 - 16:50
Ilona Tourné:
Ga voor je duimen. Wens je heel veel sterkte en kracht, en hoop dat je bij de diploma uitreiking kunt zijn... YNWA -
15 Juli 2020 - 18:19
Jan Dunning:
Lieve Mo, er blijft je ook niets bespaard. Wat een vervelende periode zit je nu weer in. Het is fijn dat je zo positief blijft en het geluk hebt dat je zo gesteund wordt door je gezin, familie en vrienden. Hoop dat het je lukt om naar de diplomauitreiking van Chelsea te gaan. Dat zijn mijlpalen die je niet wilt missen. Feliciteer haar ook van mij. Je rept over de wat als.. en dan. Stop daar geen energie in, het levert negativiteit en meer vragen dan je kunt beantwoorden. In de periode met Kathy hebben we wat als volledig buiten gesloten om onze energie te stoppen in het leven. Heel veel sterkte de komende tijd -
15 Juli 2020 - 19:10
Esther:
Al de best xx
-
15 Juli 2020 - 19:14
Esther:
Al de best xxx -
15 Juli 2020 - 19:40
Etienne:
Ik hoop heel erg dat je er heen kan. Zou top wezen...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
