Nooit iets leuks uitstellen!!!

Nooit iets uitstellen… zeker niet iets wat leuk is.
Dat is iets wat we de afgelopen tijden wel geleerd hebben.
Toen de vorige keer mijn bloeduitslagen goed waren hebben we dan ook heel snel een vakantie geboekt naar Kefalonia.
Het was (niet geheel toevallig) precies dezelfde vakantie als die we vorig jaar geboekt hadden. Deze ging natuurlijk om de welbekende redenen niet door. Dit jaar liep ik er dus wel… met 2 hele dikke middelvingers.
Wat nou je hebt nog een paar weken te leven!!! Een jaar later doen we deze vakantie toch! Dat was een heerlijk gevoel.
We zijn met zijn 3-tjes heerlijk 2 weken een soort van onbezorgd op vakantie geweest. Op wat hachelijke situaties na (door de wegen, bergen en een stukje hoogtevrees van Stefan) was het echt geweldig! We hebben mooie herinneringen gemaakt en intens genoten.
Deze vakantie en herinneringen worden ons niet meer afgepakt.
Verder hebben Mike en Anouk de sleutel gekregen van hun huis en wordt er daar volop gewerkt om er een paleis van te maken. Heel leuk om te zien hoe die ontwikkelingen gaan.
Uiteraard helpen we waar we kunnen.

Dat je leuke dingen nooit moet uitstellen werd weer pijnlijk duidelijk toen ik gister mijn bloed weer moest laten checken.
Mijn waardes zijn iets verhoogd. Dat houdt in dat de kanker weer actief kan zijn. De oncoloog die me belde was niet mijn eigen oncoloog.
Ze gaf aan dat mijn eigen oncoloog vanaf volgende week weer terug is van vakantie en dat ze de uitslag onder haar aandacht zou brengen. Als mijn eigen oncoloog het nodig vind dan word ik eerder opgeroepen voor een bloedtest.
De verhoging is niet schokkend maar de waardes zijn sinds januari niet meer zo hoog geweest. Dus best wel een puntje van zorg.
Het wankele vertrouwen wat ik weer een beetje kreeg in mijn lijf is gelijk weer weg. Het is nu afwachten of dit slechts een schommeling is van het HCG hormoon of dat dit echte stijging en dan dus een activatie van de kanker is. We weten dat dit moment gaat komen maar hadden gehoopt dat het nog wat langer weg zou blijven.
Het wordt dus nu een maand afzien en duimen!
Een wijs man zei tegen me om te proberen de zorg op 0 te zetten en vertrouwen en beleven op 10. Daar ga ik voor en we hopen maar het beste.
Duimen jullie mee??
Veel liefs….